Over kilo's, snelle gewassen Jezus ondersteboven e

Iedereen zegt het, schrijft het en adviseerde het. Alles wat je niet meeneemt is meegenomen. Mijn tassen vol met warme truien, extra jas, muts, en meer. Zo van die paar kilo? Die kan ik wel hebben...... Tot de eerste klimmetjes kwamen, dan blijkt pas hoe erg elke kilo door de aarde naar beneden wordt getrokken! Hier blijkt weer dat ervaring de beste leermeester is.

Op naar de post met 6 kilo verder overbodige spullen ( wel profijt gehad van dat warme spul in het noorden)

De geduldige maar strenge postbeambte (lijkend op de juf in deluizen moeder) kwam met drie doosjes aan. Heeft U niets groters vroeg ik wat bedremmeld. Nou meneertje , dit is wat we hier zo doen dus Non. Elk doosje had een formulier in drievoud en daar moest naast alle gegevens, ook wat er per doos inzat op genoteerd worden. Daar zit je dan met sokken, ongewassen rommel, schoenen, enfin je ziet het al voor je, en ja dat was een foto waard geweest haha! Enfin, nadat ik mijn huiswerk af had en de juf goedkeurend de ingevulde vakjes bekeek was ze behulpzaam bij het dichtplakken van de dozen.

Lichter, ook financieel, verliet ik "La Poste" bevestigt dat ze hier nog wel een efficiëntie slag kunnen maken. Nog steeds een staatsbedrijf waar ze als ambtenaar met 55 met pensioen gaan.

Wat veel sneller lijkt te gaan door het reizen van Noord naar Zuid is de groei van de gewassen. In het noorden waren de mais pinnetjes, het graan als grassprieten, dan zie je kleine aren dan groter en vandaag al wat korenaren met wat geel. Hetzelfde voor de bermen, bladeren aan bomen, bloemen en meer. Mooi man! :)

Alle kerken en kathedralen beginnen steeds meer op elkaar te lijken, maar bij een heeele oude kerk (vergeef me de jaartallen) zag ik dat een Jezusbeeld ondersteboven was uitgehouwen, rare jongens, die Fransen vroeger! Ook de begraafplaats had aparte stenen ( zie de resp. foto's)

Woow, grote lichtflits en meteen baahhmm..... schrik me een ongeluk! Zit te typen in mijn tentje en donker buiten. Was voorspeld en regent al even maar toch....

Vanmiddag ingecheckt bij de camping, met pasje betaald, (lege camping) Toen naar de stad om eieren te kopen, pasje onvindbaar. Nou moe, mijn spoor teruggelopen, receptie gecheckt, tent alles nagezocht, onvindbaar of onzichtbaar. Knap hè! Hoop hem morgen weer te ontmoeten, er gebeurt zoveel wonderlijks deze reis, dit zal er wel bij horen. (Ja, beste lezer dezes, ik heb het onzichtbare pasje meteen met de app geblokkerd, dat dan weer wel ;)

Verder meer rust, de dagafstanden worden korter, de pauzes frequenter en langer. Later op en vroeger stoppen. Dat voelt goed ;)

Mijn onderbeen is ook weer ok.

Morgen ochtend zal de regen stoppen en kan ik weer verder, naar de kust!