Rust en de Maagd

Na de drukte de stilte.... Zo blijkt alles relatief als om 3 uur s'nachts de Haan even laat weten dat hij een nare droom heeft gehad en om iets over 5 in de ochtend zijn alertheid en aanwezigheid aan de omgeving laat weten en daarmee zijn kornuiten, collega wekkers, in de omgeving ook af laat gaan. Maar goed de regen was weer gestopt en de zon kwam later over de velden piepen.

Dat beloofde een mooie dag te worden, wind de goede kant op en geen regen op het programma. Een kortere rit gepland (beetje last van een onderbeen) .

Afrekenen voor de overnachting met de boer was zo klaar. Non, non, pelgrims die de Jacobs route naar Santiago volgen laten we niet betalen, we wensen je een goede reis!

Mooie route langs koolzaad en tarwe velden, bossen en langs riviertjes. Terrasjes open twee keer een bakkie kunnen scoren. Hier en daar een steile klim. Auw mijn been, gelukkig minder km vandaag.

Aangekomen bij de Camping een bordje (foto) Gesloten wegens Covid.

(Op zijn Frans op de site geen melding)

Pfff, dan maar naar Orléans 40 km verderop. Sandra (mijn home base)appte nog een huisje in een dorp, waar ik net 13 km voorbij was.

In Orléans een prachtige camping met een warm onthaal. Grote bak slobber (koffie met melk in een grote beker/kop) Een pizza wagen op het terrein, een terras in de avondzon en een mooie plek aan het water. Dat waren die 40 extra km dik waard. Over dik gesproken, zo ook mijn been. Dus vandaag rust en de stad van de maagd van Orléans bezoeken.

Wist je dat Jeanne d'Arc maar 19 jaar is geworden? Ze leverde als feministe avant la garde énorme veldslagen die beslissend waren voor de 100 jarige oorlog met de Engelsen. En dan eindigen op de brandstapel. Heftig.

Ook heftig al die monumenten in echt èlk dorp van jongens die zijn gestorven in de eerste wereldoorlog, voor de eer van Frankrijk. Gestorven, gesneuveld klinkt heroïsch maar ze moesten wel en werden in kou en natte loopgraven als kanonnenvoer ingezet. Er zijn zo 1,3 miljoen geofferd en nog eens 4 miljoen gewond. Maar ik zal jullie verdere beschouwingen besparen, maar bij elk monument bij elk vredig dorpje een lijst met namen die langer lijkt dan het aantal inwoners stemt wel tot nadenken. Waar waren ze in hemelsnaam mee bezig... Wat was/ is de zin, ook tegenwoordig van de waan van de dag?