Verdwenen Pelgrim, Politie, Afscheid en diversen

Vandaag na 6 weken en een paar dagen fietsen, in Santiago de Compostella aangekomen. Na een paar bergpassen (zie de foto's bij vorige verslag) waar het enige uitzicht bij mist kou en slagregen het bord was van een camera als aanwijzing voor een mooi uitzichtspunt. Tussen twee van die "heuvels " een herberg aangedaan. Dat was heel gezellig. Met een jongen uit Monrovia en een uit Bosnië en een Amerikaanse samen gegeten (de lokale prak van de herbergier) en tot laat in de avond veel lol gehad. Ouderwets de slappe lach om niets. De kachel stond aan en de regen was buiten luidruchtig de ramen aan het wassen. Wat kan dan een warm bed toch een geweldige beleving zijn! 

De weg wordt steeds drukker met Pelgrims, het weer beter, zelfs in de kleinste dorpjes is wel een herberg, terrasje, koffietent etc. Leuke ontmoetingen onderweg. Een voorbeeld van velen, een Duitse jongen die helemaal in/volgens de Maya cultuur leefde. Toefje haar op het hoofd, wandelstaf, wat veren eraan, leuke kleurtjes kleding. Hij vertelde met passie over de omslag in de wereldenergie (vrouwelijke energie neemt het over) Maya kalender stand van sterren en planeten en veel meer. Het leuke is dat ik nu de rust heb om rustig de dingen op te nemen, te luisteren zonder het gevoel te hebben weg te moeten. Het valt me deze reis ook op dat er veel jongeren heel bewust bezig zijn met de wereld, de energie, dynamiek, het bewustzijn of bewust willen worden, en bovenal zo positief zijn over de toekomst! Dat stemt mij ook positief. Zoals de Maya jongen (Nicolas) zei "de zestiger en zeventiger jaren waren revolutionair, maar het was te vroeg. Het bewust worden is toen gestart, daarna in werk, groei en luxe gesmoord maar nu gaat het weer verder!" Of zou het gewoon aan de leeftijd liggen. In de contacten met de jongeren van deze reis vergeet ik dat ik een oudere ben. (Zij schijnbaar ook, gezien de pret die we links en rechts kunnen maken :).

Dan mijn encounter met de politie. Ik fiets met mijn helm op de bagagedrager. Wennen aan die dop op mijn kop is lastig. (Bij langere afdalingen zet ik hem wel op hoor) Er stopt een tegemoetkomende politieauto die mij aan zag komen. Ik denk, ok, hoe ga ik mij daaruit redden ... Ik stap af en het raampje van de auto gaat op een kiertje ( het regende) Ik denk ik zal even naar ze toe lopen. "Maska" (weet niet hoe je dit schrijft) O, shit, ja als je afstapt moet je je mondkapje op. Nou, dat wordt wat! Geen helm, geen masker.... Ik terug naar de fiets, masker op en weer naar het kiertje van het raam van de auto. " Tu problem" . Tja, dat begreep ik wel. Ik had een probleem, zeker op de toon waarmee deze man met doorlopende wenkbrauwen en zware scherpe autoriteit tonende stem dit zei. Hij gebaarde zijn collega de motor uit te zetten en het raam ging helemaal open. Dat beloofd wat, dacht ik en bedacht me dat ik maar 50 euro cash bij me had. Hij keek meewarig zijn collega aan en zei vanalles waar ik niets van begreep en zei weer tegen mij "TOE problem". Ik wees op mijn hoofd waar ik mijn kop had gestoten die morgen en gebaarde zeggend "muy malo" (veel pijn )"no casco possible" . Het onbegrip groeide. "You problem" zei hij met een iets vriendelijker toon op mij wijzend. Er begon iets te dagen.."No, no, Yo no problem" zei op mijn beste Spaans... Nee,nee, ìk heb geen probleem.. En daar komt ie... Toen zei hij 'Bon Camino' Goede reis! Het raampje ging dicht en ze reden weg Pffff Ze waren gestopt om te vragen of ik een probleem had. Zo zie je maar weer hoe bevooroordeeld je kan zijn met al die verhalen over strenge Spaanse dienders! Luid lachend (toen ze weg waren) fietste ik weer verder. (Zonder helm ;)

De verdwenen Pelgrim. Tja, ook zoiets! Stel je voor een lange rechte weg, heuvelachtig. Je ziet in de weg verdwijnen en in de verte weer opdoemen. Ik zag een Pelgrim met een knalgele rugzak in de verte lopen. Hij verdween uit het zicht toen ik een dalletje in reed. Ik peddelde weer naar boven en dacht hem/haar weer te zien..... Niets Nada! Een weidse vlakte met niemand !? Hans Klok in de buurt? Nou moe! In Afrika wel eens een revenant zien verdwijnen maar een wandelende pelgrim ? Ik zal het denkelijk nooit weten Pfff

Het weer werd beter en heb 40 km voor Santiago nog een nachtje geslapen om uitgerust bij de kathedraal aan te komen. Op een zonovergoten dag fietste ik het plein voor de kathedraal op. Wat een apart gevoel! Triest, triomf, emotie, blijheid, heel apart en best heftig.

En dan ga je je Compostella (een certificaat dat je de pelgrimstocht op eigen kracht hebt volbracht) halen. Je hebt een pelgrimspas of credential bij je onderweg, die je hier en daar laat stempelen (in kloosters, herbergen, en aan het eind kan dat in elke koffietent ) Hiermee bewijs je dat je de route hebt gedaan. 

Je verwacht een oud klooster met in het schemerdonker een bijna verschrompelde broeder of zuster met een bril met jampot glazen die met een ganzenveer je certificaat invult.

Het gebouw was weliswaar historisch, maar binnen als een postkantoor in Nederland. Met een QRCode die je bij de ingang scant vul je je gegevens in dan komt er uit een apparaat een bonnetje met een nummer. Op het tv scherm zie je dan later bij welk loket je moet zijn. Een vriendelijke jongeman feliciteerde me met het volbrengen van de reis nadat hij minutieus de stempels en data had gecontroleerd. Met zwierige letters schreef hij mijn naam op het certificaat en voor 3 euro een tweede met vertrek plaats vermelding en het aantal kilometers. Pfff het is volbracht. In de reis zou het doel zich manifesteren.. Daar ga ik nog over nadenken.

En toen...

Naar Finistera, het einde van de wereld! Nou je hier bent "moet" je eigenlijk ook door naar de kust. Twee dagen heen fietsen en twee dagen terug naar Santiago. Was een week geleden de weersverwachting nog goed. Nu een dag zon en de rest buien en koud. STOP!! Kan ik dat? Stoppen bedoel ik? Heb je nou niets geleerd, vroeg ik me af? Al vaker heb ik anderen dat zien doen en wat jaloers gekeken naar hun "ontrouw", afhaken of opgeven als het nodig is, zonder daar last van te hebben. Iedereen is een optelsom van zijn verleden. Ik ben trots dat ik hier stop. Weer door kou en regen? Waarom, voor wie? ( hoewel, het is nog niet helemaal geland, maar zit nu wel op het vliegveld)

Losse dingen die me zijn opgevallen in Spanje

Er wordt nog veel gerookt. Er bestaan ook nog asbakken op tafeltjes.

De urinoirs hangen lager omdat de kleinere Spanjolen anders hun fluitje niet over de rand krijgen.

De Spaanse jongeren zijn respectvol naar ouderen

Spaanse fietspaden zijn onbegrijpelijk, dan busbaan dan stoep dan niets dan een stoeprand of een open riooldeksel en bordjes spreken elkaar tegen 

Daar staat tegenover dat auto s met een grote boog om je heen rijden als was je een auto en maken een echte inhaalmanoeuvre met knipperlicht en al!

Iedereen blijft zitten als het vliegtuig geland is en gaan op aanwijzing van de stuardes per rijnummer pas opstaan om rustig naar de uitgang te gaan.

De fiets gaat met de bagage met een busje van Camino transport terug naar NL

Ik ben bijna thuis (transit in Barcelona) en ga eens rustig reflecteren wat er gebeurt is en hoe verder. De reis was het doel. De reset is gedaan.

Voor de nerds hier de data van mijn appje dat met de voor as in het voorwiel was verbonden (forumslader)

Afstand        2.674 KM

Rijtijd          185 Uur

Max. Snelheid   60,5 KM/u

Gemiddeld      14,3 KM/u

Geklommen     18.853 meter

Max Hoogte     1.600 meter

Max daling      15,4 %

Max stijging.     13,2 %

Temp minimum  7°

Temp maximum. 36°

Ikzelf -5 Kg

Pffff maar wel prachtige ervaring :)