Op weg naar Parijs

Alweer twee dagen onderweg richting Parijs. Nou wil ik niet gaan zeuren over kou, regen en tegenwind, maar doe het toch even, daar het me de hele dag bezig houdt. Compiègne is bijvoorbeeld een prachtige stad, maar schuilend in een bushokje oogt het wat minder. Besloten om aldaar eens bij een pelgrimshuis aan te kloppen. Vrij snel gevonden. Een mooie plaquette op de gevel van St. Jacob met de Jacobs schelp. Dat zou een mooi moment zijn om met andere pelgrims in contact te komen. Een paar mannen die daar rondhingen vroeg ik of er overnacht kon worden. Wat hen betrof wel, maar moest eerst 115 bellen. Daar kreeg ik een wel erg kordate dame aan de lijn die haar lunch blijkbaar verkeerd aan het verteren was. Waarom bel je 115? Hoezo overnachten? Naam? Geboren? Wat die je hier? Waar sliep je gisteren? Elke poging een gesprek aan te gaan verzandde in haar schijnbaar noodzakelijke recherche werk. De mannen luisterden mee en trokken hun schouders op ( zo van tja zo gaat dat)

"Vanavond om 19 uur kan je je bij de gemeente melden, dan zien we wel verder" Het was 14 uur, dus wat geërgerd bedankte ik voor de moeite met een minder vriendelijke "Je me barre" Ofwel, houdoe en bedankt... Omdat ik uit de pelgrims verhalen een heel andere indruk had gekregen, nog wat nagepraat met de mannen die er blijkbaar wèl sliepen. En wat bleek; door de Corona crisis èn avondklok was het pelgrimshuis geconfisqueerd door de gemeente als daklozen opvang. De dame aan de telefoon was een ambtenaar en dacht een Nederlandse zwerver onder te moeten brengen die zich voor pelgrim uitgaf. Nou moe! Die bejegening kan beter!

Dan maar weer verder, dus toch een langere dag. Wind op kop open glooiend landschap van dorp naar dorp. regen het moreel tanende. Campings zijn hier niet (wel op 50 km) dus zoeken naar een plekje bij een boer of zo. Zware wolken, schuilen, stukje fietsen en zo verder. Er was een b&b volgens google, maar die was verkocht. De overbuurman kwam even zeggen dat ik daar niets te zoeken had. ( " Ook niet even een tentje tot morgen heeel vroeg?" ) Nee, dus, een dorp verder, mooi veldje bij een paar huizen. "Ici c'est privé !!" was het antwoord op mijn vraag of ik daar een tentje mocht zetten. Dat terwijl de wind opstak om met zware wolken nog even een hagelbui eruit te persen Nou moe! Om met de ambtenaar van Compiègne te spreken " Wat DOE ik hier?"

Google geeft antwoord. Een "Maison d'hôtes" op een 10 km. Oké, we gaan op sjiek. Natuurlijk stuurde google me nog even door een akker, maar hier zit ik nu in een mooi bed met wel 6 kussens na een warme douche te typen met wifi!

Ontvangen met een "king size" bak koffie en eigengemaakte chocoladetaart.

Denkend aan de weg van vandaag is de volgende uitspraak een inkoppertje Als je de dalen niet kent zal je de toppen niet zien/ervaren.